Osiński
(Zakład Teatru i Widowisk, Instytut Kultury Polskiej, Wydział Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego).
Jako teatrolog uprawiam historię, teorię, metodologię i antropologię teatru, teatrografię, edycję materiałów źródłowych. A wszystko to zajmuje mnie na poziomie analizy, opisu i interpretacji. W moich pracach od początku podejmowałem tematy związane z tzw. Polskim Teatrem Monumentalnym dwudziestolecia międzywojennego, polskim teatrem na emigracji (Wacław Radulski) oraz twórczością Jerzego Grotowskiego i awangardą teatralną. Z czasem interesowałem się także Teatrem (i Instytutem) Reduta i Ośrodkiem Praktyk Teatralnych „Gardzienice”. W latach 1966-1967 współpracowałem jako reżyser z Teatrem Ósmego dnia w Poznaniu, a od 1973 do 1977 byłem kierownikiem literackim Teatru Starego w Krakowie. Od 1975 pracuję w Katedrze Kultury Polskiej na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, przekształconej w roku 1999 w Instytut Kultury Polskiej. Jestem Kierownikiem Zakładu Teatru i Widowisk. W latach 1977-1984 towarzyszyłem działalności Ośrodka Praktyk Teatralnych „Gardzienice”. Od 1984 do 1989 byłem członkiem zespołu redakcyjnego czasopisma „Le théâtre en Pologne – The Theatre in Poland”. W roku 1989 opracowałem koncepcję działającego od początku 1990 Ośrodka Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych we Wrocławiu, którego pracami kierowałem przez półtora roku; od czerwca 1991 jestem dyrektorem artystycznym i naukowym tej placówki. Przygotowałem do druku i opatrzyłem wstępami edycje tekstów Mieczysława Limanowskiego, Juliusza Osterwy, Wacława Radulskiego, Konrada Swinarskiego, wspólnie z Januszem Deglerem opracowałem jedyną książkę Jerzego Grotowskiego opublikowaną w Polsce za jego życia: Teksty z lat 1965-1969. Wybór (trzy wydania 1989, 1990, 1999 i wiele tłumaczeń). Najważniejsze książki autorskie: Teatr Dionizosa. Romantyzm w polskim teatrze współczesnym (Kraków 1972), Grotowski i jego Laboratorium (Warszawa 1980, edycja amerykańska Grotowski and His Laboratory (New York 1986), Grotowski wytycza trasy. Studia i szkice (Warszawa 1993), Grotowski. Źródła, inspiracje, konteksty (Gdańsk 1998), Pamięć Reduty (Gdańsk 2002 – w druku). Opublikowałem również blisko 300 artykułów, esejów, studiów. Jestem konsultantem naukowym telewizyjnych filmów dokumentalnych: „Pełen guślarstwa obrzęd świętokradzki”. O Teatrze Laboratorium Jerzego Grotowskiego (1980), Wierność wobec zmienności. O Konradzie Swinarskim (1981), Aktor całkowity. Ryszard Cieślak 1937-1990 (1994) oraz autorem scenariusza filmu Jerzy Grotowski – próba portretu (Telewizja Polska S.A. – arte, 1999).
